तिमी मेरो होलाउ भन्ने, ठहर मर्दै गयो...

तिमी मेरो होलाउ भन्ने, ठहर मर्दै गयो...

सँगै जिवन् जिउला भन्ने, रहर मर्दै गयो...

लेख्नु छैन गजल अब यादमा तिम्रो मैले...

याद उन्ने गजल को त्यो, बहर मर्दै गयो...

एक्लै यात्रा सहज बरु चहिन्न कोही साथ...

यस्तो लाग्छ अचेल दिनै, शहर मर्दै गयो...

आफ्नै प्यारो सपनी त्यो नै सिरान हाल्छु अब...

देख्नै पर्ने सपना तिम्रो,कहर मर्दै गयो...

कसो कसो परेछ बानी साहस बढ्दै आयो...

डस्दै तिम्ले छोडेको जती, जहर मर्दै गयो...

यही हो

आज म कम्मर कसेर बजार निस्कने सुर मा छु... निक्कै दिन भएछ आफुलाई नहेरेको आज हेर्दा पो थाहा पाए धेरै कुरा जम्मा भईसकेछन... सबै निकाल्न मिल्ने जत्ती निकालेर बिक्री मा राख्नु छ सबै भन्दा बढी त तिम्रो याद रहेछ तर उत्पादन बढ्दा र बजार मा आपुर्ती बढ्दै मा स्वाट्टै मुल्य घट्ने त्यो अर्थर्शात्र को नियम लागु यहाँ हुन्न किन कि म सँग टन्नै भएको तिम्रो याद को मुल्य सधैं उच्च नै रहने छ चाहे कोही किनोस या नकिनोस....अनी किन्ने कुरा चै फेरी फेरी तिम्रो याद बेच्नु नपरोस भनी तो सब्बै याद अटाउने एक ठाउँ किन्नु छ आफ्नै मनको लागि.....

फरक तिम्रो अनी मेरो

मैले तिमीलाई पहिल्यै भनेको थिए कि प्रेम गर्ने सजिलो छैन तर त्यती बेला तिमीले मेरो कुरा का सुन्यौ र तिमी त एकहोरो मेरो पछी लागेका थियौ केही दिन पछी मैले सोचे जीवन कती नै छ र आखिर मरी लानु के नै छ जहिले भए पनि आखिर कसै न कसैलाई त अपनाउनै पर्छ यही सोचे र मन को गहिराई बाटै तिमीलाई माया दिए तर आज तिमीलाई शायद प्रेम निभाउन गार्हो हुँदै छ त्यसैले त यो सब हुँदै छ ..............'तिमी'' त भावना कती पनि बुझ्दैनौ न त बुझ्न नै चाहन्छौ भावनामा डुब्नु भनेको तिम्रो लागि सायको बर्बादी मात्रै हो यस्तो लाग्छ तिमी ले तिम्रा साथी सँग बाजी पो थापेका थियौ कि मलाई नजिक बनाउने किनकी म त सधैं एक्लै रमाउने मान्छे कसैको नजिक पनि हुन नचाहने तिमीले जित्यौ तिम्रो उदेश्य पुरा भयो कमजोरी मेरो कि यती पछी मात्रै यो थाहा पाउँनु .............
आज तिमी त खुशी छौ त्यो बिशाल शहरमा ती अग्ला अग्ला घरहरु जस्तै अग्लिएका होलान तिम्रा सपनाहरु तर मेरो हेराईमा ती अग्ला अग्ला घरमा बस्ने सबै जस्तै होचो मन भएको तिमी मलाई पुग्ने ठाउँ खै त्यो मनमा जती नै ठुलो शहरमा बसे पनि अनी ठुल्ठुला सपना देखे पनि ती सब तुच्छ मेरो लागि...
तिमीले मन पनि बेचि सक्यौ होला अब त सबै कुराको किन बेच हुने तिम्रो शहरमा के बाँकी राख्यौ होला त तिमीले आफ्नो मन पनि ...तिमीले सोच्लाउ कि म सँग के छैन भनेर अनी मलाई भन्लाऔ कि त सँग के छ भनेर तर म त तिमीलाई रित्तो देख्छु बिल्कुलै असाहय जब जब तिम्रो ठिट लाग्दो अनुहार देख्छु नि मलाई तिमी प्रती म मा मानविय सम्बेदना हुरुरुरुर आउँछन तिमीले जिएको खोक्रो जीवन अनी दिन दिनै बधेको तिम्रो असन्तुस्टी हरु उफ अनी मनै बाट भन्न मन लाग्छ बिचरा तिमी....भावनालाई बेकार को ठान्ने तिमीमा प्रेमिल मन छैन तिमी रुखो छौ ...तिमी भन्दा त म धेरै सुखी अनी खुशी पनि छु मेरो मित्रता शहर अनी ठुल्ठुला घर सँग होइन मनहरु सँग छ आँफु जस्तै मनहरु ...मलाई खुशी हुन तिम्रो जस्तो करण चहिदैन तिमीलाई नाफा र घाटा ले खुशी र दुखी बनाउने गर्छ मलाई होइन ....

तिमीलाई त माया गर्छु भन्यो सकियो पुग्यो त्यहाँ न त कुनै भावना हुन्छ न त भूमिका नै तिमीलाई के थाहा प्रेम निभाउन कती गार्हो छ यदी प्रेम सजिलो हुन्थ्यो त जो पनि प्रेन गर्थ्यो सबै अमर प्रेमी बन्थे यहाँ किन मुनामदन, लैलामजुन,रोमियो जुलियट मात्र अमर हुन्थे र ....आजै बाट तिमीले यो सोच्न छोड कि तिमीले कसैलाई माया गर्न सक्छौ तिमीले कसैलाई माया गर्न सक्दैनौ किनकी तिमी रित्तो छौ तिमीले मन बेचि सक्यौ माया गर्न को लागि मन चाहिन्छ.....भावना बुझ्नु पर्छ तिम्रो जस्तो ठुल्र्ठुला घर अनी सपनाको भरमा माया कदापी हुँदैन किनकी मायाले सधैं यथार्थता खोज्छ न कि सपना......