शारदीय लालिमा बोकेर घाम दैलोमा आइपुग्दा,
खेतका धान झुल्छन्,
बारीमा कोदो फुल्छन्
सुक्सुकाउँदो आँगन छेऊमा
सयपत्री र मखमली कोपिला मुस्काउँदा पनि
यो मनमा दशैँ किन भित्रिदैन कुन्नी?
साँच्चै नढाँटी भन्नुस् त
तपाइको मनमा ‘दशैँ’ नआएको कति भयो?
देखाउन कै लागि मान्ने दशैँ
र पात्रोमा आएर जाने दशैँको भो हिसाब नगरौँ !
लौ न ए हजुर,
नढाँटी भन्नुस् त
तपाइको मनमा ‘दशैँ’ नआएको कति भयो?
यो मनमा दशैँ उदाउन छोडेको त वर्षौ पो भइसकेछ।
मेरो मनको दशैँ कसरी आउँथ्यो था’छ ? (सुन्न मन छ?)
लौ सुन्नुस् है
दशैँ त उत्साह र उमङ्ग सँगै आउन पर्थ्यो,
वर्ष दिन व्यग्र भएर,
औला भाँची भाँची दिन गनेर
अझैँ भन्दा,
दशैँले त्यो आकाशे रङको सर्ट र गाढा निलो फ्रक
लिएर आउन पर्थ्यो। (याद छ नि है? )
मेरो दशैँले लाहुरे घर फर्काउन पर्थो,
बाटाघाटा र घर रङ्ग्याउन पर्थ्यो
रातो माटे डाँडाँमा आमा भाउजुहरुको कल्याङमल्याङ सुनिन
पर्थ्यो।
खै त ?
उता गाउँ सुनसान छ रे।
आफन्तहरु नभेट्नु भन्ने खबर छ।
छर छिमेकी टाढै बस्ने नियम छ।
न दोबाटामा पिङ छ,
न मनमा शरदको उमङ्ग ?
यो कस्तो दशैँ हो हजुर ?
यता परदेशीका टिकट क्यान्सिल,
उता बा आमाको मन सिथिल।
आकाशे रङको सर्ट र गाढा
निलो फ्रक
दोबाटाको पिङ सिनित्त बाटाघाटा,
अब फेरी त्यो दशैँ कहिले आउँला खै?
आउँला कि नआउला ?
घडी उल्टो घुमाएर आउने भए
म त्यो बालापन र त्यै दशैँमा पुग्थेँ।
जहाँ म बा लाई घुर्क्याउँथेँ
अनि त्यै स्कुले सर्ट फ्रक लाएर मावल जानु ?
खै नयाँ लुगा ?
समय फेरियो दशैँ फेरियो
म फेरिएँ लुगा पनि धेरै फेरियो
तर मलाई त्यै आकाशे सर्ट र
फ्रकसँगको दशैँमात्र मात्रै यादमा रहिरह्यो
र रहिरहनेछ।
