हेप्पी न्यू इयर पहाडी गुराँस

हरेक साँझ,
सुस्तरी चलेको बतासले
तिम्रा गालाहरूमा हल्का स्पर्श गर्दा
तिमीलाई मेरो झझल्को आउँछ कि आउँदैन्  ?

बुफ्यालो क्रिकको चिसो पानीमा 
दुबै गोडा डुबाउँदा
तिम्रा पाइतालाहरूमा लाग्ने हल्का काउकुतीले
तिमीलाई मेरो झझल्को आउँछ कि आउँदैन् 

शनिबारीय साँझ
सामुन्द्रिक किनारमा हात समातेर 
बरालिएका जोडीहरु देख्दा
तिम्रो मनमा काउकुती लाग्छ कि लाग्दैन् 

हरेक बिहान घाम उदाउनु भन्दा पैले
चराहरू ब्यूँझनु अघि 
तिम्रा यादले सताउँछन् मलाई। 
ओ पहाडी गुराँस !
तिमीलाई सञ्चै छ 
अनि तिमीले भित्र्याउने नयाँ वर्ष?

हेप्पी न्यू इयर पहाडी गुराँस। 

डार्विन र झरी



Photo: Google
उहिेले काठमाडौँमा साँच्चै धेरै झरी पर्थ्यो अहिले पनि पर्छ होला । काठमाडौँ छोडे देखि मलाई त्यो झरीको यादले नसताएको भने हुँदै होईन । डार्विन आएदेखि झरीको आनन्दबाट टाढै थिएँ । यो हप्ता नपत्याउँदो झरी पर्दैछ । शुक्रबार काम सके देखि शनिबार आईतबारको बिदामा यसपाली सोमबार पनि बोनस बिदा पर्ने पालो । तिन दिने बिदा अनि झरी, यसपालीको झरीले काठमाडौँको झरी बेस्सरी सम्झायो ।

डार्विन र झरी आपसमा विपर्य झैँ लाग्छ मलाई । पानी पर्ने छ महिना पनि हररर एकछिन पानी परेर उतिखेरै टन्टलापुर घाम फेरी एकैछिनमा हरररर पानी फेरी घाम । घामपानीको लुकामारी मै बित्ने दिनरात। अर्को छ महिना पानी भनेको धारोमा र बोटलमा मात्रै देख्न पाइने। पहिले पहिले उदेक लाग्थ्यो यो मौसम तर अचेल आफ्नै लाग्छ । स्मृतिमा पाटनका ती आवारा गल्लीहरुको छाप माथी डार्विनको सामुद्रिक बलौटे हावाको लेप पो लाग्न थालेको हो कि ? हुन पनि छुटेका यादहरू संगालेर मान्छे कति दिन पो बाँच्न सक्छ र ? जिन्दगी बाँच्दै जाँदा सिक्ने कुराहरू हुन् यी कतिले हेक्का गर्छौ कतिले बिर्सिदिन्छौँ । कसैलाई सम्झनुमा आनन्द कतिलाई भुल्दा ।

अँ म डार्विन र झरीको कुरा गर्दै थिएँ कुरा अन्तै गएछ । तिन चार दिन भयो लगातार पानी नपरे पनि र छाला डाम्ने घामबाट छुटकार पाएको । यसपाली बादल र पानीको लुकामारी देख्न पाईएको छ। यो दीर्घकालिन मौसम हुँदै होईन तर पनि मौका पाउँना साथै स्मृतिमा जम्मा भएको याद बल्झँदो रै'छ । तिन दिन बिदा भएकोले हतारो कुनै कामको थिएन । झरी पनि मेरै लागि परेको झैँ लागेको छ । कफीको साथमा झ्यालबाट पानी परेको हेर्नु जति मज्जाको कुरा अरु के नै होला र । पानीका थोपाहरु सिमीको झ्यालमा प्याजी फूलहरू सँग लडिबडी गर्दै भुइँ सम्म ओर्लेको हेरेर मलाई त्यो काठमाडौँको झरी र झरीले लुछुप्पै भिजेका निला फूलहरुको माया लागिरहेछ । 

निला रङको पारिजातको शिरिष यता देखेकी छैन । यो ठूलो महादेशकै अर्को कुनामा पारिजातका शिरिषहरू ढकमक्क फुलेको देखेकी थिएँ । डार्विन मलाई तिम्रो उष्ण हावा पनि अब मन पर्न थालेको छ । यसपालीको यो झरी त झन कति मन परेको छ म तिमीलाई कसरी भनौँ ? सक्छौ भने निला शिरिषका फुलहरू तिम्रो काखमा पनि हुर्काउ । मलाई झैँ निला फुलहरुलाई पनि तिम्रो शुष्क छातीमा बास देऊ न है ।