गजल

छोड्नै पर्ने घर देश के थियो रहर कि कहर ?

ऐँठन पार्ने सपनी किन आउँछ हरेक प्रहर। 

खै कसको लागि कुन खुसी खोज्दैछु म यहाँ,

मान्छेले मान्छेलाई मान्छे नगन्ने यो कस्तो शहर ? 

अंनिदा आँखा र भोको पेटको पनि आश त हुन्छ नि,

किन हुन्छ जिन्दगी यो कसैलाई चैन कसैलाई बगर !

बुढाबुढी बाबा आमा बाटो हेर्छन् हिउँद बर्खैँ 

कि साहारा छोराछोरी कि त पाए हुन्थ्यो जहर। 

चाडवाड पात्रोमा आउँछ घर भित्र्याउने समय खै र ?

यौटा सकिदा दुइटा बढ्ने रक्तबीज जस्ता रहर।