डार्विन र झरी

Photo: Google

उहिेले काठमाडौँमा साँच्चै धेरै झरी पर्थ्यो अहिले पनि पर्छ होला । काठमाडौँ छोडे देखि मलाई त्यो झरीको यादले नसताएको भने हुँदै होईन । डार्विन आएदेखि झरीको आनन्दबाट टाढै थिएँ । यो हप्ता नपत्याउँदो झरी पर्दैछ । शुक्रबार काम सके देखि शनिबार आईतबारको बिदामा यसपाली सोमबार पनि बोनस बिदा पर्ने पालो । तिन दिने बिदा अनि झरी, यसपालीको झरीले काठमाडौँको झरी बेस्सरी सम्झायो ।

डार्विन र झरी आपसमा विपर्य झैँ लाग्छ मलाई । पानी पर्ने छ महिना पनि हररर एकछिन पानी परेर उतिखेरै टन्टलापुर घाम फेरी एकैछिनमा हरररर पानी फेरी घाम । घामपानीको लुकामारी मै बित्ने दिनरात। अर्को छ महिना पानी भनेको धारोमा र बोटलमा मात्रै देख्न पाइने। पहिले पहिले उदेक लाग्थ्यो यो मौसम तर अचेल आफ्नै लाग्छ । स्मृतिमा पाटनका ती आवारा गल्लीहरुको छाप माथी डार्विनको सामुद्रिक बलौटे हावाको लेप पो लाग्न थालेको हो कि ? हुन पनि छुटेका यादहरू संगालेर मान्छे कति दिन पो बाँच्न सक्छ र ? जिन्दगी बाँच्दै जाँदा सिक्ने कुराहरू हुन् यी कतिले हेक्का गर्छौ कतिले बिर्सिदिन्छौँ । कसैलाई सम्झनुमा आनन्द कतिलाई भुल्दा ।

अँ म डार्विन र झरीको कुरा गर्दै थिएँ कुरा अन्तै गएछ । तिन चार दिन भयो लगातार पानी नपरे पनि र छाला डाम्ने घामबाट छुटकार पाएको । यसपाली बादल र पानीको लुकामारी देख्न पाईएको छ। यो दीर्घकालिन मौसम हुँदै होईन तर पनि मौका पाउँना साथै स्मृतिमा जम्मा भएको याद बल्झँदो रै'छ । तिन दिन बिदा भएकोले हतारो कुनै कामको थिएन । झरी पनि मेरै लागि परेको झैँ लागेको छ । कफीको साथमा झ्यालबाट पानी परेको हेर्नु जति मज्जाको कुरा अरु के नै होला र । पानीका थोपाहरु सिमीको झ्यालमा प्याजी फूलहरू सँग लडिबडी गर्दै भुइँ सम्म ओर्लेको हेरेर मलाई त्यो काठमाडौँको झरी र झरीले लुछुप्पै भिजेका निला फूलहरुको माया लागिरहेछ । 

निला रङको पारिजातको शिरिष यता देखेकी छैन । यो ठूलो महादेशकै अर्को कुनामा पारिजातका शिरिषहरू ढकमक्क फुलेको देखेकी थिएँ । डार्विन मलाई तिम्रो उष्ण हावा पनि अब मन पर्न थालेको छ । यसपालीको यो झरी त झन कति मन परेको छ म तिमीलाई कसरी भनौँ ? सक्छौ भने निला शिरिषका फुलहरू तिम्रो काखमा पनि हुर्काउ । मलाई झैँ निला फुलहरुलाई पनि तिम्रो शुष्क छातीमा बास देऊ न है ।