दशैँ

शारदीय लालिमा बोकेर घाम दैलोमा आइपुग्दा,

खेतका धान झुल्छन्, 

बारीमा कोदो फुल्छन् 

सुक्सुकाउँदो आँगन छेऊमा 

सयपत्री र मखमली कोपिला मुस्काउँदा पनि 

यो मनमा दशैँ किन भित्रिदैन कुन्नी? 

 

साँच्चै नढाँटी भन्नुस् त तपाइको मनमा ‘दशैँ’ नआएको कति भयो? 

देखाउन कै लागि मान्ने दशैँ 

र पात्रोमा आएर जाने दशैँको भो हिसाब नगरौँ ! 

लौ न ए हजुर, 

नढाँटी भन्नुस् त तपाइको मनमा ‘दशैँ’ नआएको कति भयो? 

यो मनमा दशैँ उदाउन छोडेको त वर्षौ पो भइसकेछ।

 

मेरो मनको दशैँ कसरी आउँथ्यो था’छ ? (सुन्न मन छ?) 

लौ सुन्नुस् है 

दशैँ त उत्साह र उमङ्ग सँगै आउन पर्थ्यो, 

वर्ष दिन व्यग्र भएर, 

औला भाँची भाँची दिन गनेर 

अझैँ भन्दा, 

दशैँले त्यो आकाशे रङको सर्ट र गाढा निलो फ्रक लिएर आउन पर्थ्यो। (याद छ नि है? ) 

 मेरो दशैँले लाहुरे घर फर्काउन पर्थो, 

बाटाघाटा र घर रङ्ग्याउन पर्थ्यो 

रातो माटे डाँडाँमा आमा भाउजुहरुको कल्याङमल्याङ सुनिन पर्थ्यो। 

खै त ? 

 

उता गाउँ सुनसान छ रे। 

आफन्तहरु नभेट्नु भन्ने खबर छ। 

छर छिमेकी टाढै बस्ने नियम छ।

 न दोबाटामा पिङ छ, 

न मनमा शरदको उमङ्ग ? 

यो कस्तो दशैँ हो हजुर ? 

यता परदेशीका टिकट क्यान्सिल, 

उता बा आमाको मन सिथिल। 

 

आकाशे रङको सर्ट र गाढा निलो फ्रक 

दोबाटाको पिङ सिनित्त बाटाघाटा, 

अब फेरी त्यो दशैँ कहिले आउँला खै? 

आउँला कि नआउला ?

घडी उल्टो घुमाएर आउने भए 

म त्यो बालापन र त्यै दशैँमा पुग्थेँ। 

जहाँ म बा लाई घुर्क्याउँथेँ 

अनि त्यै स्कुले सर्ट फ्रक लाएर मावल जानु ? 

खै नयाँ लुगा ?

 

 समय फेरियो दशैँ फेरियो 

म फेरिएँ लुगा पनि धेरै फेरियो 

तर मलाई त्यै आकाशे सर्ट र फ्रकसँगको दशैँमात्र मात्रै यादमा रहिरह्यो 

र रहिरहनेछ।