कविता

आफन्त बेच्न पल्केकाहरु,
आज त आँफै पो,
आफ्नै भाउ बुझ्दै छन्....

सिमा पारी,
आफ्ना भन्दा निक्कै टाढा,
सायद फेरी कहिलै नभेटिने गरी,
एक एक गर्दै लैँजादा,
निख्खार मा एक्लियो,
अनी,
एउटा बिचार निस्कन्छ
आँफै बेचिने....

कती अनमोल,कती बेमोल
सबै को ठीक ठीक मोल,
कुर्लन नपाउँदै,
समयको लछार पछारमा परेर,
आज आँफै,
आफ्नो मोल कती हो ?
कती उचित कती अनुचित,
कती सस्तो र कती महँगो ?
अलमल्ल पर्दै,
एउटा निस्कर्ष निस्कन्छ..
सायद मुल्यहिन म....

अरु अनमोल हुनु,
अनी,
आफु मुल्यहिन,
कत्रो पिडा,
आफुले अनमोल बनाएका,
ती अनमोलहरु सँगै आज,
एक एकै इर्श्या जाग्छ,
कारण ,
अमुल्य ती र मुल्यहिन आफु....

1 comment: