निरीह बादल र मन

उ त्यो पारी थुम्कोमा देखिएको
एक धर्सो बादल झै
छरपस्ट छ मेरो मन पनि।

कुन्नी  कता बरालिँदै आएको
एक झोक्का हावामै
तितरबितर हुनुपर्ने,
आफ्नो आकारै बदल्नु पर्ने,
बैरङ हावाले जता जसरी लैजान्छ
उतै उसै हिँडिदिनु पर्ने,
आफ्नो अस्तित्त्व मेटाएर
उसैमा बिलिन भईदिनु पर्ने ।

नील गगन भरी निस्फिक्री उड्ने,
अनगीन्ती सम्भावनाहरु देखाउने,
अनी,
आफ्नो छुट्टै अस्तित्त्व बोध गराई
आकाश देखी भुँईसम्मको यात्रातय गर्दै
भुँईभरी हराउने रहरहरु,
त्यै हावा सँगै उडाउँदै,मेटाउँदै,अनी
मेटिँदै, लथालिङ हुँदै छ
उ त्यो पारी थुम्को माथि
एक धर्सो बादल ।

आफ्ना रहरका पखेटा काटेर
उसैका रहरमा जोड्दै,
 टुट्दै ,उसैलाई जुटाउँदै,आफु मेटिंदै
र,
उसलाई बचाउँदा बचाउँदै,
अन्तत:
शुन्यमा बिलिन,
बाँकी छ केवल उसैको अस्तित्त्व,
जो जसरी जहाँ जहाँ जताबाट मन लाग्छ
निस्फिक्री हुँईकिदिन्छ,
फेरी अर्को मन खोज्न।
अर्को मन उडाउन ।
एउटा अर्को अस्तित्त्व मेटाउन।
आफुलाई बलवान देखाउँन ।।